De recente oorlog in Oekraïne herinnert mij aan een vers dat ik schreef ter herdenking van 75 jaar bevrijding van Nederland.
“opa vertel nog eens…”
In 1940 , het jaar dat ik werd geboren, vielen de eerste bommen op Vlissingen, de meest gebombardeerde stad van Nederland. Gelegen aan de monding van de Westerschelde was Vlissingen een strategisch punt, cruciaal voor de doorvaart naar de haven Antwerpen.
Wij woonden dichtbij de boulevard en het strand, die vormden met bunkers, kanonnen en mijnenvelden een onderdeel van de Duitse Atlantikwall.
Nu, 75 jaar later, vraagt mijn kleinzoon hoe het in de oorlog was. Ik vertel hem wat bevrijding betekent en beschrijf mijn ervaringen als kind.
opa, vertel nog eens over die tanks
en Tommies die Vlissingen bevrijden
toen jij werd geboren vielen daar toch
de eerste bommen? Ja jongen, luister
de Slag om de Schelde was begonnen
monotoon geronk van bommenwerpers
angstwekkend gejank van Stuka’s in duikvlucht
gebulder van kanonnen
sirenes en vlammen, geur van brand
’s nachts wachten achter de voordeur
vader met een koffer, moeder met mijn zusje
hard gedreun, onweer zegt mijn vader
angstig rennen naar de schuilkelder
soms schuilen onder de trap of tafel
met een deken of kussen op je hoofd
flitsen van inslagen, in de stilte erna
geluid van brandweer en ziekenwagens
in de duinen bunkers en geschut
overal prikkeldraad en borden met
doodskoppen: pas op mijnen
avondklok, verduistering, gordijnen dicht
dreigende cadans van laarzen op straat
grijze uniformen, schimmen langs het raam
daarna verdwenen mannen en vrouwen
ze zaten in het verzet of waren jood
’s winters kleumen rond een kacheltje
bomen in de buurt opgestookt
ijs op de ramen, kranen bevroren
met je jas en sokken aan in bed,
soms koud eten want gas was schaars
met een pannetje naar de gaarkeuken
voor wat waterige soep, te weinig
want opa en oma aten ook bij ons
gebrek aan alles: zeep, koffie, suiker
lange rijen voor brood op de bon
klompen met zolen van autoband
een rubberslang als fietsband
plotseling: bombardementen op de dijken
Walcheren onder water gezet
voor de bevrijding van Europa
de Noordzee stroomde door de dorpen
Britse commando’s landen op
1 november 1944 bij Vlissingen
het gehate herrenvolk vlucht
hakenkruis en adelaar gaan in vlammen op
wat bleef waren bunkers en kraters
in de straten overal puin en gruis
op boulevard enkel nog wankele gevels
macabere skeletten leunend op elkaar
op het strand spoelen zeemijnen aan
gedumpte granaten in sloten en gaten
de oorlog laat pijnlijke littekens na
mensen zonder armen of benen
in eindeloze rijen rusten onze bevrijders
soms jongens nog van 18 jaar gaven hun leven
miljoenen moeders treurden om hun zonen
Duitse moeders verloren hun geliefden ook
bevrijding betekent vrijheid en democratie
het lijkt na driekwart eeuw zo vanzelfsprekend
te mogen zeggen en schrijven wat je wilt
besef van dit recht moet worden doorgegeven
vrijheid vraagt herdenken en vieren
toen ik klein was werd 5 mei een feest
met oranje sjerp om oranje boven zingen
op de radio: Bless’Em All, van Vera Lynn
vrijheid vraagt bescherming met woord en daad
opa, zou ik dapper zijn als er oorlog komt?
jongen, wie durft een held te zijn als je
kans loopt je leven te verliezen?
opa, waarom huil je nou?
het is toch feest, waar denk je aan?
aan jou jongen, dat wij, jij en ik vrij zijn
maar zoveel mensen in andere landen niet
beschaving is kwetsbaar,
vrede is teer
Anthonie Janse
Copyright © 2022 Anthonie Janse. Alle rechten voorbehouden.